niesforny — niesfornyni, niesfornyniejszy «nie dający się ująć w karby; nie chcący się podporządkować; niezdyscyplinowany, nieposłuszny, buntowniczy» Niesforne dzieci. Niesforna gromada chłopców. przen. Niesforny kosmyk włosów … Słownik języka polskiego
bicz — 1. książk. Bicz boży (Boży) «jakieś nieprzyjemne, niepomyślne, tragiczne zdarzenie, poczytywane za znak kary bożej»: W 1348 r. przyszła na Europę „czarna śmierć”. (...) Ludziom ówczesnym zaraza, co pochłonęła dwadzieścia pięć procent pogłowia… … Słownik frazeologiczny
bicz — m II, D. a; lm M. e, D. ów «rzemień lub skręcony sznur przytwierdzony do trzonka, służący do chłostania; bat» ∆ med. Bicz szkocki «zabieg leczniczy polegający na zlewaniu ciała strumieniem wody pod ciśnieniem kilku atmosfer» ◊ Bicz boży… … Słownik języka polskiego
młokos — m IV, DB. a, Ms. młokossie; lm M. te y (ci młokossi), DB. ów lekcew. «dorastający chłopiec; młodzik, wyrostek, smarkacz, chłystek» Niedoświadczony, niedowarzony, niesforny młokos. Źle wychowane młokosy … Słownik języka polskiego
niegrzeczny — niegrzecznyni, niegrzecznyniejszy «nieuprzejmy, źle wychowany; ordynarny, grubiański, szorstki; o dziecku: kapryśny, nieposłuszny, niesforny, swawolny» Niegrzeczne słowa. Niegrzeczne zachowanie, postępowanie. Niegrzeczni synowie. Był niegrzeczny… … Słownik języka polskiego
niesfornie — niesfornieej przysłów. od niesforny Zachowywać się niesfornie … Słownik języka polskiego
rozhukany — rozhukanyni 1. «o zwierzętach: taki, który się rozhukał rozbrykał» Rozhukany źrebak. 2. «taki, który się rozhukał stał się niesforny, gwałtowny, niepohamowany, nieujarzmiony» Rozhukana młodzież … Słownik języka polskiego
swawolny — swawolnyni, swawolnyniejszy 1. «skłonny do swawoli, figlów, psot, wesoły, żartobliwy, figlarny; będący objawem czyjejś swawoli, figlarności» Swawolne dziewczęta. Swawolny uśmiech. 2. przestarz. «nadużywający swobody, samowolny, niesforny»… … Słownik języka polskiego
wicherek — m III, D. wicherekrka a. wicherekrku, N. wicherekrkiem; lm M. wicherekrki 1. «lekki, łagodny wiatr; wietrzyk» Zawiał wicherek. 2. «kosmyk włosów sterczący na głowie; kogutek» Niesforny wicherek … Słownik języka polskiego
kosmyk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} luźno zwisające pasmo włosów, rzadziej długiej sierści zwierzęcej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opadające kosmyki włosów. Łysina z rzadkimi kosmykami. Odgarnąć niesforny kosmyk z czoła. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
